Το μαύρο που δεν έφυγε

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας (και κάτι) από τη φονική πυρκαγιά στον Νέο Βουτζά και το Μάτι της Αττικής. Ο μέχρι στιγμής επίσημος απολογισμός κάνει λόγο για 97 νεκρούς . Τα ανθρώπινα δράματα ασύλληπτα, οι ανθρώπινες ιστορίες αλληλεγγύης επίσης.

Πολυαγαπημένη μου φίλη που μένει στην περιοχή του Νέου Βουτζά και έζησε την πυρκαγιά από κοντά μου μετέφερε από κοντά την εμπειρία της. Δεν έχει νόημα να γράψω εδώ τα όσα μου είπε. Η καταβεβλημένη της όψη, το αδυνατισμένο της κορμί, η μαυρίλα κάτω από τα μάτια, μόνιμα εκεί τον τελευταίο μήνα, όπως λέει η ίδια, καθώς είναι αδύνατο να κοιμηθεί, να ξεκουραστεί, να ξεφύγει, μαρτυρά το τί έζησαν οι άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί. Και η φίλη μου είναι σαφώς από τους τυχερούς, γιατί επέζησε, το σπίτι της έχει υποστεί μικρές ζημιές και τα αγαπημένα της πρόσωπα είναι όλα καλά στην υγεία τους.

Καθώς λοιπόν επιστρέφουμε σταδιακά στις εστίες μας (που δεν έχουν καταστραφεί), στις δουλειές μας (που μας περιμένουν με τις εκκρεμότητες που αφήσαμε άλυτες κι άλλες τόσες που εντωμεταξύ έχουν προκύψει) και ξεφεύγουμε από το γαλάζιο του Αιγαίου, τις αναρτήσεις με ηλιοβασιλέματα, φεγγάρια και καλοκαιρινά κοκτέιλ, ας αναλογιστούμε λίγο πως ολόκληρες κοινότητες συνανθρώπων μας δεν έζησαν καλοκαίρι τούτο το καλοκαίρι, δεν βλέπουν τον πρωινό ήλιο να ανατέλλει στον καθαρό ουρανό και να δύει στο γαλάζιο της θάλασσας. Εκεί, στις περιοχές αυτές, και στις ψυχές του, το φόντο παραμένει σταθερά μαύρο. Ένα μαύρο που δεν έφυγε.

Η φωτογραφία είναι από το irafina,gr και απεικονίζει την περιοχή του Ματιού μετά την καταστροφή.

Ας σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε, ο καθένας μας για την εστία του, τη μικρή του γειτονιά, το μικρόκοσμό του - γιατί δεν βλέπω πώς μπορούμε να κινητοποιηθούμε συστηματικά, υπεύθυνα, μαζικά - για να μη συμβεί το ίδιο την επόμενη φορά που τέτοια φαινόμενα θα ανατρέψουν την καθημερινότητα, όπως την ξέρουμε:

- Υπάρχει πυροσβεστήρας στο σπίτι μας; Λειτουργεί;
- Το διπλανό οικόπεδο έχει σκουπίδια, ξερά φύλλα ή χόρτα που μπορούν εύκολα να αρπάξουν φωτιά; Τι μπορούμε να κάνουμε για να καθαριστεί;
- Λειτουργεί ομάδα πυροφύλαξης κατοίκων εθελοντών στην περιοχή μας; Μήπως να αφιερώναμε δυο ωρίτσες την εβδομάδα κι εμείς;
- Υπάρχουν υλικά που χρειάζεται να αντικατασταθούν με νεότερα ή ασφαλέστερα, ώστε το σπίτι μας να είναι πραγματικά ασφαλές σε περίπτωση φωτιάς;
- Έχουμε πυρασφάλεια; Αν ναι, έχουμε διαβάσει τα λεγόμενα 'ψηλά γράμματα' για να δούμε τί προβλέπει το συμβόλαιό μας σε περίπτωση μερικής ή ολικής καταστραφής του σπιτιού μας από φωτιά;
- Ξέρουμε να φτάσουμε στην έξοδο κινδύνου στο γραφείο μας; Υπάρχει πλάνο εκκένωσης; Έχουμε κάνει άσκηση εκκένωσης;

Γιατί το ξέρω, σε μένα συμβαίνει ήδη, θα φύγει κι αυτό το καλοκαίρι, θα φύγει και αυτό το τραγικό συμβάν από την επικαιρότητα, μέχρι να έρθει το επόμενο και να ξαναρχίσουμε να μιλάμε και να σκεφτόμαστε για όλα αυτά που, αν μη τί άλλο, μπορούμε να δούμε και να αντιμετωπίσουμε τώρα. Τα μικρά, τα απλά, τα καθημερινά, τα εύκολα, που οδηγούν στα μεγάλα, τα περίπλοκα, τα δύσκολα.