Greece is Changing?
Ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλία ιδιωτών να υλοποιήσουν την καμπάνια Greece is changing αγοράζοντας ουσιαστικά χώρο σε μεγάλα έντυπα του εξωτερικού, με ένα κονδύλι που αντιστοιχεί σε 2 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ.
Ενδιαφέρουσα και η έκταση της αποδοχής που έχει λάβει η πρωτοβουλία εντός και εκτός Ελλάδας, με πολύ κινητικότητα στα media & social media.
Η ενέργεια αυτή, όμως, εγείρει και μερικά - επίκαιρα όσο και διαχρονικά – ερωτήματα που άπτονται του χώρου της επικοινωνίας και τα οποία καλό είναι να τεθούν.
Είναι γνωστό πως καμία καμπάνια - πυροτέχνημα, όσο μεγάλο budget κι αν έχει για την υποστήριξή της, δεν μπορεί να αλλάξει σε μια νύχτα παγιωμένες αντιλήψεις για την εικόνα ενός brand, πόσο μάλλον για την εικόνα της χώρας μας, η οποία πάσχει από σοβαρό έλλειμμα αξιοπιστίας και ανακολουθίας. Αυτό ισχύει κυρίως για πληρωμένες καμπάνιες σαν αυτή, που ουσιαστικά αξιοποιούν διαθέσιμα κονδύλια για να αγοράσουν διαφημιστικό χώρο και να προωθήσουν μονοσήμαντα μηνύματα - όπως αυτό του Greece is Changing. Δεν αρκούν τέτοιες ενέργειες για να πείσουμε τα διεθνή κοινά ότι αλλάζουμε. Χρειάζεται μια συστηματική, δομημένη στρατηγική η οποία να βασίζεται στην πραγματικότητα, και μάλιστα σε μια πραγματικότητα που μπορεί να ειπωθεί με απτά, καθημερινά παραδείγματα και cases και όχι με πληρωμένες καταχωρήσεις.
Η Ελλάδα δεν είναι apple, και δυστυχώς, όσο και να το πιστεύουν κάποιοι, δεν θα γίνει ποτέ η apple της Μεσογείου παρά μόνο αν πραγματικά αυτή η αλλαγή που μας υποσχέθηκαν, και που εμείς με τη σειρά μας πρεσβεύουμε, προκύψει πραγματικά μέσα από τον ίδιο το λαό, μέσα από τους πολίτες, την οργανωμένη κοινωνία, τους επιχειρηματίες, τους πολιτικούς, αλλά όχι με λόγια αλλά με πραγματικές, ανθρώπινες, αληθινές ιστορίες.
Είναι βασικός νόμος του PR ότι για να πεις μια ιστορία, πρέπει να έχεις μια ιστορία να πεις.
Ας σκεφτούμε λοιπόν αν πραγματικά αλλάζουμε, όλοι μας, στην καθημερινή μας πρακτική, και πώς αυτό προκύπτει, στοιχειοθετείται και μπορεί να επικοινωνηθεί. Κι αν έχουμε τη διάθεση να αλλάξουμε, εμείς, για εμάς τους ίδιους πρώτα και για τη χώρα ετούτη, αυτό είναι ένα μήνυμα και ένα στοίχημα που πρέπει πρώτα και πριν από όλους να το υιοθετήσει και να το αποδείξει ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, σε όποια θέση κι αν βρίσκεται. Από τη θέση του εστιάτορα ή του ξενοδόχου που θα υποδεχθεί τους ξένους επισκέπτες το καλοκαίρι. Από τη θέση του ξεναγού που θα τους δείξει τις ομορφιές της χώρας μας – ελπίζοντας ότι οι αρχαιολογικοί χώροι θα είναι ανοικτοί και τα πολύτιμα αντικείμενα τέχνης στη χώρα μας. Από τη θέση του Έλληνα τεχνοκράτη που διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες. Από τη θέση του Έλληνα δημοσίου υπαλλήλου που εξυπηρετεί τους πολίτες. Από τη θέση του κάθε επαγγελματία, που κάνει με συνέπεια και αξιοπιστία τη δουλειά του σωστά.
Και τότε η δημοσιότητα και η αντίληψη ότι η Ελλάδα αλλάζει να προκύψει από μόνη της, και το μήνυμα δεν θα χρειάζεται πληρωμένες καταχωρήσεις για να ειπωθεί.
Ενδιαφέρουσα και η έκταση της αποδοχής που έχει λάβει η πρωτοβουλία εντός και εκτός Ελλάδας, με πολύ κινητικότητα στα media & social media.
Η ενέργεια αυτή, όμως, εγείρει και μερικά - επίκαιρα όσο και διαχρονικά – ερωτήματα που άπτονται του χώρου της επικοινωνίας και τα οποία καλό είναι να τεθούν.
Είναι γνωστό πως καμία καμπάνια - πυροτέχνημα, όσο μεγάλο budget κι αν έχει για την υποστήριξή της, δεν μπορεί να αλλάξει σε μια νύχτα παγιωμένες αντιλήψεις για την εικόνα ενός brand, πόσο μάλλον για την εικόνα της χώρας μας, η οποία πάσχει από σοβαρό έλλειμμα αξιοπιστίας και ανακολουθίας. Αυτό ισχύει κυρίως για πληρωμένες καμπάνιες σαν αυτή, που ουσιαστικά αξιοποιούν διαθέσιμα κονδύλια για να αγοράσουν διαφημιστικό χώρο και να προωθήσουν μονοσήμαντα μηνύματα - όπως αυτό του Greece is Changing. Δεν αρκούν τέτοιες ενέργειες για να πείσουμε τα διεθνή κοινά ότι αλλάζουμε. Χρειάζεται μια συστηματική, δομημένη στρατηγική η οποία να βασίζεται στην πραγματικότητα, και μάλιστα σε μια πραγματικότητα που μπορεί να ειπωθεί με απτά, καθημερινά παραδείγματα και cases και όχι με πληρωμένες καταχωρήσεις.
Η Ελλάδα δεν είναι apple, και δυστυχώς, όσο και να το πιστεύουν κάποιοι, δεν θα γίνει ποτέ η apple της Μεσογείου παρά μόνο αν πραγματικά αυτή η αλλαγή που μας υποσχέθηκαν, και που εμείς με τη σειρά μας πρεσβεύουμε, προκύψει πραγματικά μέσα από τον ίδιο το λαό, μέσα από τους πολίτες, την οργανωμένη κοινωνία, τους επιχειρηματίες, τους πολιτικούς, αλλά όχι με λόγια αλλά με πραγματικές, ανθρώπινες, αληθινές ιστορίες.
Είναι βασικός νόμος του PR ότι για να πεις μια ιστορία, πρέπει να έχεις μια ιστορία να πεις.
Ας σκεφτούμε λοιπόν αν πραγματικά αλλάζουμε, όλοι μας, στην καθημερινή μας πρακτική, και πώς αυτό προκύπτει, στοιχειοθετείται και μπορεί να επικοινωνηθεί. Κι αν έχουμε τη διάθεση να αλλάξουμε, εμείς, για εμάς τους ίδιους πρώτα και για τη χώρα ετούτη, αυτό είναι ένα μήνυμα και ένα στοίχημα που πρέπει πρώτα και πριν από όλους να το υιοθετήσει και να το αποδείξει ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, σε όποια θέση κι αν βρίσκεται. Από τη θέση του εστιάτορα ή του ξενοδόχου που θα υποδεχθεί τους ξένους επισκέπτες το καλοκαίρι. Από τη θέση του ξεναγού που θα τους δείξει τις ομορφιές της χώρας μας – ελπίζοντας ότι οι αρχαιολογικοί χώροι θα είναι ανοικτοί και τα πολύτιμα αντικείμενα τέχνης στη χώρα μας. Από τη θέση του Έλληνα τεχνοκράτη που διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες. Από τη θέση του Έλληνα δημοσίου υπαλλήλου που εξυπηρετεί τους πολίτες. Από τη θέση του κάθε επαγγελματία, που κάνει με συνέπεια και αξιοπιστία τη δουλειά του σωστά.
Και τότε η δημοσιότητα και η αντίληψη ότι η Ελλάδα αλλάζει να προκύψει από μόνη της, και το μήνυμα δεν θα χρειάζεται πληρωμένες καταχωρήσεις για να ειπωθεί.
Σχόλια