Back to inbox

Κάθε καλοκαίρι ξεσκονίζω το inbox μου.

Κάπως σαν τα παλιά ράφια της βιβλιοθήκης, όπου όλη τη χρονιά εναποθέτεις κάθε τι χρήσιμο και άρχηστο και έρχεται μια μέρα που η βιβλιοθήκη σου φωνάζει, βοήθεια, κάνε κάτι!

Έχω έναν επαγγελματικό και δυο προσωπικούς λογιαριασμούς email, χώρια τους λογαριασμούς που διαχειρίζομαι ως admin στα social media. Μόνο ο ένας προσωπικός μου λογαριασμός έχει πάνω από 5.000 αδιάβαστα mail. Δεν ξέρω αν είμαι κοντά ή μακριά από το μέσο όρο, πάντως ο αριθμός μου φαίνεται απειλητικός. Κι έτσι ξεκινώ, με 5.000 αδιάβαστα mail.

Κι έτσι ανακαλύπτω στιγμές της χρονιάς που πέρασαν αδιάφορες και άλλες που μετρούσαν, ανθρώπους τα κείμενα των οποίων, όταν διαβάζονται από απόσταση, χρονική καθώς και συναισθηματική, αποκτούν άλλη διάσταση ή φωτίζουν πλευρές του χαρακτήρα που δεν ήθελα πάντα να κοιτώ. Κυρίως αυτό το τελευταίο έχει ενδιαφέρον.

Ανακαλύπτω, επίσης, πόσες εκκρεμότητες διευθέτησα και πόσες ακόμα άφησα να σιγοβράζουν καταμόνες, πόσα project ξεκίνησα και ολοκλήρωσα και γιατί κύλησε ένας χρόνος ολόκληρος χωρίς να το πολυκαταλάβω αλλα με κυρίαρχη την αίσθηση ότι δεν εχω πια καθόλο, μα καθόλου, χρόνο να αναπνεύσω. 

Ξαναβρήκα ανθρώπους που μου στάθηκαν στα δύσκολα, να φέτος που πέθανε ο πατέρας μου, για παράδειγμα, και αυτό το διάλειμμα ανάμεσα στο χειμώνα και το καλοκαίρι, αυτή η ανάσα, είναι μια ευκαιρία να τους ξαναπώ ευχαριστώ.

Κυρίως, κλείνω και ταχτοποιώ μέσα μου κουτιά και κουτάκια και τα βάζω στα δικά τους ράφια, αυτά της εσωτερικής μου βιβλιοθήκης που ζητά, και αυτή, να τελειώνουμε με τα παλιά και να πάμε προς τα καινούργια.

Σπουδαία άσκηση το ξεκαθάρισμα του inbox. 

Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.