Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες την τηλεοπτική αναμετάδοση των Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και είναι σαφές ότι η διοργάνωση αυτή δημιουργεί νέα standards για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Πρώτα πρώτα, με την εικόνα ενός κατάμεστου Ολυμπιακού Σταδίου τόσο στα πρωινά όσο και στα απογευματινά αγωνίσματα. 80 000 κόσμου μαζεύει κάθε μέρα το Ολυμπιακό Στάδιο σε μια διοργάνωση που, στην Αθήνα του 2004, σχεδόν χαρίζαμε εισιτήρια και στέλναμε τους μαθητές των σχολείων να παρακολουθήσουν τους αγώνες ζωντανά για να μην υπάρχει καταγεγραμμένη η τηλεοπτική εικόνα των άδειων σταδίων. 11,2 εκ Βρετανοί παρακολούθησαν την εντυπωσιακή Τελετή Έναρξης - μόλις 2,8 εκ είχαν παρακολουθήσει την αντίστοιχη Τελετή Έναρξης του Πεκίνου.
Δεύτερον, με το φίλαθλο πνεύμα των Άγγλων (και όχι μόνο, φαντάζομαι) θεατών, που παρακολουθούν από κοντά τους αθλητές, ενθουσιάζονται, φωτογραφίζουν, χειροκροτούν και στηρίζουν τις προσπάθειες υψηλού αθλητικού επιπέδου των Παραολυμπιακών Αθλητών.
Τρίτον, με μια πολύ καλή τηλεοπτική μετάδοση που φέρνει την εικόνα και το πνεύμα των Παραολυμπιακών Αγώνων στα σπίτια μας. Σε γειτονικό μου σπίτι μένει ένα υπέροχο, πανέμορφο αγοράκι που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση. Θαυμάζω καθημερινά τη μητέρα του και την οικογένειά του, την προσπάθεια που κάνουν να το στηρίξουν στα βήματά του (δεν περπατάει μόνο του, δεν μπορεί να σταθεί), στις δραστηριότητές του, να το κρατήσουν στην παρέα, στη συντροφιά των άλλων παιδιών, να το κρατήσουν δραστήριο στα χόμπι του. Και πόσες άλλες οικογένειες δίπλα μας δεν αντιμετωπίζουν ανάλογες συνθήκες. Με την εικόνα των Παραολυμπιακών Αγώνων στα σπίτια μας, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι χαμογελώντας όλα αυτά τα παιδιά που αν μη τι άλλο λαμβάνουν το μήνυμα πως τόσοι άνθρωποι με τις δικές τους αναπηρίες μπορούν και πετυχαίνουν αυτές τις θαυμαστές αθλητικές επιδόσεις. Γιατί όχι κι εκείνα...
Τέλος, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου δημιουργούν νέα υψηλά standards με τις επιδόσεις των αθλητών που συμμετέχουν, που σε πολλές περιπτώσεις είναι εφάμιλλες των Ολυμπιακών αθλητών. Τα ρεκόρ καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο, ήρωες όπως ο Πιστόριους χάνουν το χρυσό από την επόμενη γενιά των αθλητών και το αθλητικό θέαμα είναι εντυπωσιακό.
Θα ήθελα να κλείσω με μια μικρή σημείωση. Η Ελλάδα μας στο Πεκίνο κέρδισε 22 Παραολυμπιακά μετάλλια. Ως τώρα, στο Λονδίνο δεν έχουμε κερδίσει κανένα. Δείγμα κι αυτό μιας χώρας που, παραπαίοντας, έχει πάψει από καιρό να επενδύει σε ό,τι ξεχωρίζει και διακρίνει τις πολιτισμένες κοινωνίες από τις υπόλοιπες. Και τα αποτελέσματα της εγκατάλειψης αυτής, είναι απολύτως ορατά παντού.
Σχόλια