Τα δυο (τουλάχιστον) πρόσωπα της σημερινής Ελλάδας
Εχθές, ήμουν ευτυχισμένη. Γιορτάσαμε μαζί με όλη την ανθρωπότητα τα 2500 χρόνια από την πρώτη Μαραθώνια διαδρομή, με την (απίστευτη!) συμμετοχή 12000 ανθρώπων από 88 χώρες του κόσμου που ήρθαν στην Ελλάδα, στην Αθήνα για να τρέξουν τα 42 μοναδικά χιλιόμετρα της κλασικής διαδρομής. Χειροκροτούσα μαζί με τους Αθηναίους, χάζευα τα παιδιά που, στημένα στην άλλη πλευρά του πεζοδρομίου, έτειναν τη μικρή τους παλάμη στους δρομείς για να συναντήσει τη δική τους, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό τον ενθουσιασμό τους. Φανταζόμουν τα μικρά αυτά παιδιά να μεγαλώνουν με τις μνήμες αυτές και να γίνονται με τη σειρά τους αθλητές, αγωνιστές, οραματιστές. Στημένοι εκεί, στην άκρη του δρόμου, αναζητούσαμε το όνομα κάθε δρομέα για να του δώσουμε θάρρος φωνάζοντας το όνομα του, μπράβο Τίνα, μπράβο Γιάννη, μπράβο Αλεχάνδρο, μπράβο Τζον! Και λίγο αργότερα, στον τερματισμό, στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, καθισμένοι με τον άνδρα μου στο πέταλο, ο ένας βυθισμένος στην αγκαλιά του άλλου και στις αναμνήσεις μας, αναπολού...